Noaberschap in de winter
Tikkel Hofman heeft hartverwarmende herinneringen aan een barre winter.
“Graag wil ik je meenemen naar een voorbeeld van ‘’noaberschap” in ons dorp Gasteren. Daarvoor gaan we in de tijd terug naar de winter van februari 1979.
Er wordt heel slecht weer voorspeld, sneeuw met een harde noordoosten wind, waardoor er sneeuwduinen kunnen ontstaan. Op mijn tandartsenpraktijk in Assen, word ik herhaaldelijk gebeld met de mededeling: ‘Nu moet je nu echt naar huis komen, anders lukt het niet meer’. Het was een barre tocht, van meer dan twee en half uur, om van Loon naar Gasteren te komen, en om de auto uiteindelijk op de Brink achter te moeten laten en de rest ploeterend door de hoge sneeuw naar de warme kachel thuis te geraken aan de Schipborgerweg. De volgende dag bleken wij echt van de “wereld” afgesloten.
Omdat veel meer inwoners door de sneeuwduinen geïsoleerd geraakt waren, werd door de Boermarke* besloten om via de boerhoorn vrijwilligers op te roepen, om zich te verzamelen met sneeuwschuiver en schep om deze mensen te “bevrijden”.
Zo bemerkten wij ’s ochtends aan de Schipborgerweg dat plots uit het niets, een legertje goed geluimde en dampende dorpsgenoten een pad aan het banen was naar ons huis (zie foto hierboven). Tegen de middag waren ze bij ons huis aangeland en moesten ze nog één huis verder, naar buurman Bert Horst. Het was echter ook hoog tijd voor een welverdiende borrel, ter bestrijding van de vrieskou en alle ontberingen. Men liet het zich best smaken en op één been kun je niet lopen, dus ‘doe er nog maar eentje’. Het werd heel gezellig en lekker warm, en gelardeerd met vrolijke anekdotes en sterke verhalen vloog de tijd voorbij en werd het hoog tijd om naar huis te gaan voor het middageten. Natuurlijk wel met de belofte s’ middags de klus te komen klaren en ook de Horsten te bevrijden!
Na een hartelijk afscheid, met veel dank voor hun inzet, ging men gebroederlijk huiswaarts. We hebben ze echter niet weergezien. Vanuit die warmte weer de vrieskou in, en gevuld met de nodige drankjes, had de slaap het kennelijk gewonnen van de goede bedoelingen. Gelukkig kwam Maarten Visser (hoofd van de school) met het goede plan om met de schoolkinderen de klus dan maar af te maken. Zo werd een voorbeeld van ‘noaberschap’ aan een volgende generatie doorgegeven.
Bij het bekijken van de foto’s (zie de fotogalerij hieronder) zal deze gebeurtenis bij menigeen weer helder voor de geest komen.
En zo zie je maar , waar een klein dorpje als Gasteren groot in kan zijn.”
* In het boek “Gasteren” wordt de rol van de Boermarke in het dorp beschreven op blz. 62 t/m 64.
